Sacred Texts
Christianity
Early Church Fathers
Index
Previous
Next
Index of Greek Words and Phrases
… ), is an exhortation to enlistment in the sacred warfare; the second, on renunciation of the world and spiritual perfection, is the Sermo asceticus . ; Χρήματα δ᾽ ἀνθρώπων ἄλλοτε ἄλλος ἔχει ̀ ἀ ἀνέγνων ἔγνων καὶ κὰτέγνων ἀνέγνων ἔγνων καὶ κατέγνων ἀρχὴ τῆς μεταβολῆς ἡ πρώτη ἁ ἂ ἃ ἄ ἅ ἅπασα διάνοια ἢ πρακτικὴ ἢ ποιητικὴ ἢ θεωρητική ἐ ἐπάμειψε φύσεις, ὥς τ᾽ οὐρανος ἐς πέρας ἦλθεν ἐπὶ λόγῳ τῆς τῶν πτωχευόντων ἐν τῇ ᾽Εκκλησί& 139· οἰκονομίας ἐπιλύχνιος ψαλμός ἑ ἓ ἔ ἕ ἡ ἡμεῖς αὐτοῖς οὐ διαμειψόμεθα ἢ ἤ ἥ ἦ ἰ ἱ ἱδία παροικία ὀ ὁ ὃ ὄ ὅ ὅλη διακόσμησις ὐ ὑ ὑφέστηκε ὕ ὡ ὤν ὥ ὦ ὰ ή ί ᾔ ᾽ ῎ ΐ ῞ ῥ ῾ — “ ” … Α Α ἀνέγνως οὐκ ἔγνως· εἰγὰρ ἔγνως, οὐκ ἂν κατέγνως Αἰγών Αἱ ἐγχέλυς γίγνονται εκ τῶν καλουμένων γῆς ἐντέρων ἃ αὐτόματα συνίσταται εν τῷ πηλῷ καὶ ἐν τῇ γῇ ἐνίκμῳ. Καὶ ἤδη εἰσιν ὠμμέναι αἱ μὲν ἐκδύνουσαι ἐκ τούτων, αἱ δὲ ἐν διακνιζομένοις καὶ διαιρουμένοις γίγνονται φανεραί Αὐτοὶ τῶν κακῶν ἀρχὴν ἀγαθὸν ὄντα τὸν Θεον ποιοῦσι Αγαθὸς ἦν, ἀγαθῷ δὲ ουδεὶς περὶ οὐδενὸς οὐδέποτε ἐγγίγνεται φθόνος, τούτου δ᾽ ἐκτὸς ὢν πάντα ὅτι μάλιστα γενέσθαι ἐβουλήθη παραπλήσια ἑαυτῷ Αγιος ᾽Ιωάννης Αθέσμῳ γάμῳ Αλλὰ μὴν ἀφαιρουμένου μήκους καὶ πλάτους καὶ βάθους, οὐδὲν ὁρῶμεν ὑπολειπόμενον πλὴν ἐ& 176· τι ἐστὶ τὸ ὁριζόμενον ὑπὸ τούτων, ὥστε τὴν ὕλην ἀνάγκη φαὶνεσθαι μόνην οὐσίαν οὕτω σκοπουμένοις. Λέγω δ᾽ ὕλην ἢ καθ᾽ αὑτὴν μήτε τὶ, μήτε ποσὸν, μήτε ἄλλο μηδὲν λέγεται οἷς ὥρισται τὸ ὄν· ἔστι γὰρ τι καθ᾽ οὗ κατηγορεῖται τούτων ἕκαστον, ᾧ τὸ εἶναι ἕτερον, καὶ τῶν κατηγορεῶν ἑκάστῃ. Τὰ μὲν γὰρ ἄλλα τῆς οὐσίας κατηγορεῖται· αὕτη δὲ, τῆς ὕλης. & 169·Ωστε τὸ ἔσχατον, καθ᾽ αὑτὸ οὔτε τὶ, οὔτε ποσὸν, οὔτε ἄλλο οὐδέν ἐστιν· οὐδὲ δὴ αἰ ἀποφάσεις Αλλά τίς ἐστι δύναμις ἀγεννήτως καὶ ἀνάρχως ὑφεοτῶσα ἥτις ἐςτὶν αἰτία τῆς ἁπάντων τῶν ὄντων αἰτίας, ἐκ γὰρ τοῦ πατρὸς ὁ υἱ& 232·ς δι᾽ οὗ τὰ πάντα Ανγελοσ ιν δίινυμ φαχιεμ χοντινεντερ ιντεντοσ οχυλοσ ηαβερε. Ιδεμ δοχετ ιν Χομ. Ανδρέας δὲ ἐν τῷ περὶ τῶν ψευδῶς πεπιστευμένων ψευδός φησιν εἶναι τὸ Μύραιναν ἔχιϊ μίγνυσθαι προσερχομένην ἐπὶ τὸ τεναγῶδες, οὐδὲ γαρ ἐπὶ τενάγους ἔχεις νέμεσθαι, φιληδοῦντας λιμώδεσιν ἐρημίαις. Σώστρατος δὲ ἐν τοῖς περὶ Ζώων συγκατατίθεται τῇ μίξει Απολογία Αρχὴ Αρχη ἡ μὲν λέγεται ὅθεν ἄν τι τοῦ πράγματος κινηθείη πρῶτον· οἱον τοῦ μήκους, καὶ ὁδοῦ Ασιανοὶ δὲ Τυχικὸς καὶ Τρόφιμος Ασκητικὴ προδιατύπωσις Ασχετιχυμ Βίον ἐξεπέρασ᾽ ἀγνὼς ἀκλεής. Γλώσσης τοι θησαυρὸς ἐν ἀνθρώποισιν ἄριστος Γρηγορίω ἐπισκόπῳ καὶ ἀδελφῷ Γρηγορί& 251· ἑταίρῳ Δόξα ἐν ὑψίστοις Δύναμις Δῆλον δ᾽ ὅτι καὶ εἰ γενητὸν ἢ φθαρτόν, οὐκ ἀ& 188·διον Δείξει ἀληθείης ἐς μέσον ἐρχομένης. Δείξει δὴ μανίην μὲν ἐμὴν Βαιὸς χρόνος ἀστοῖς, Δεόντιχος ἐνθάδε νεκρὸν Δεσερτόρων Δησερόρων Διὰ τί τὰ κρέα σήπεται μᾶλλον ὑπὸ τὴν σελήνην ἢ τὸν ἥλιον Διάβολος Διὸς θυγάτηρ καὶ Σελάνας Διαβάλλειν Διακονουμένην Δογματίζει οὗτος καὶ οἱ ἀπ᾽ αὐποῦ Σαβελλιανοὶ τὸν αὐτὸν εἶναι Πατέρα τὸν αὐτὸν Υἱ& 232·ν τὸν αὐτὸν εἶναι ἅγιον πνεῦμα, ὡς εἶναι ἐν μιᾷ ὑποστάσει τρεῖς ὀνομασίας Ε Εκθεσις τῆς κατὰ μέρος πίστεως Ελεγε δὲ Ενα γὰρ οἴδαμεν ἀγέννητον καὶ μίαν τῶν πάντων ἀρχὴν, τὸν πατέρα τοῦ κυρίου ἡμῶν ᾽Ιησοῦ Χριστοῦ Επὶ τοῖς δικασταῖς, ὅταν δημοσί& 139· κρινωσι, τὰ παραπετάσματα συνελκύσαντες οἱ παρεστῶτες πᾶσιν ἀυτοὺς δεικνύουσι Ερις Εσπερε, κυανέας ἱερὸν, φίλε, νυκτὸς ἄγαλμα, Ετι τοίνον, ἔφη, πάμμεγά τε εἶναι αὐτό, καὶ ἡμᾶς οἰκεϊν τοὺς μέχρι ῾Ηρακλείων στηλῶν ἀπὸ Φάσιδος ἐν σμικρῷ τινὶ μορί& 251· ὥςπερ περι τέλμα μύρμηκας ἢ βατράχους περὶ τὴν θάλατταν ὀικοῦντας Ζεὺς, φύσεως ἀρχηγὲ, νόμον μέτα πάντα κυβερνῶν. Ζηλῶ δ᾽ ἀνδρῶν ὃς ἀκινδυνον Ζηλῶ σὲ, γέρον, Ζητοῦμεν, εἰ ἡ πλήρωσις τῶν βρωμάτων ἐπὶ Χριστοῦ ἐκέκτητο καὶ κένωσιν Ζωσίμη ἡ πρὶν ἐοῦσα μόνῳ τῷ σώματι δούλη, Η Ηεξͅμερον Θάμνος τ᾽ οἰωνός τε καὶ εἰν ἁλὶ ἔλλοπος ἰχθύς Θεὸν γενεσθαι Θεὸς Θεὸς γὰρ δοκει τὸ αἴτιον πασιν εἰναι καὶ ἀρχή τις Θεός Θεός, Θεᾶσθαι Θεοποιηθῶμεν Θεοτόκον, Θεοτόκος Ιησοῦ Ινδικός Ιουδαϊκῆς ἁλώσεως Κήρυγμα Κύδιστ᾽ ἀθανάτων, πολυώνομε, παγκρατὲς αἰεὶ, Καὶ τῷ σώματι νῦν εὗρεν ἐλευθερίην. Κηρύγματα Λ Μία ᾽Αρχή Μαυρούσιοι Μετάνοια Μνήμη Μοναρχία Νύσιος Νῦν μὲν τῇς ἐφέπου, ποτὲ δ᾽ἀλλοῖος χρόα γίγνου Ναὶ μὰ τὸν ἁμετέρᾳ ψύχᾳ παραδόντα τετρακτύν, Ονοι Ορίζων Ορῶμεν δὴ τὴν κίνησιν ὅτι δύναται διακρίνειν τὸν ἀ& 153·ρα καὶ ἐκπυροῦν ὥστε καὶ τὰ φερόμενα τηκόμενα φαίνεσθαι πολλάκις. Τὸ μὲν οὖν γίγνεσθαι τὴν ἀλέαν καὶ τὴν θερμότητα ἱκανή ἐστι παρασκευάζειν καὶ ἡ τοῦ ἡλίου φορὰ μόνον Οτι οὑ δεῖ ἱερατικὸν ἢ κληρικὸν ἢ ἀσκητὴν ἐν βαλανειῳ μετὰ γυναικῶν ἀπολούεσθαι, μηδὲ πάντα Χριστιανὸν ἢ λαϊκόν Πύστεις Παγὰν ἀενάου φύσεως ῥιζώματ᾽ ἔχουσαν Πανάριον Παρνασσηνός Πατρίς Πλάτων κατὰ συναύγειαν, τοῦ μὲν ἐκ τῶν ὀφθαλμῶν φωτὸς ἐπὶ ποσὸν ἀποῤ& 191·έοντος εἰς τὸν ὁμογενῆ ἀ& 153·ρα, τοῦ δὲ ἀπὸ τοῦ σώματος φερομένου ἀποῤ& 191·εῖν· τὸν δὲ μεταξὺ ἀ& 153·ρα εὐδιάχυτον ὄντα καὶ εὔτρεπτον, συνεκτείνοντος τῷ πυρώδει τῆς ὄψεως, αὕτη, λέγεται πλατωνικὴ συναύγεια Πνεῦμα προσώπου ἡμῶν χριστὸς κύριος Πορφορικὸς Λόγος Σείουα Στέρησις ἄρα ἐστὶ τὸ κακὸν, καὶ ἔλλειψις, και ἀσθένεια, καὶ ἀσυμμετρία Σφραγὶς γάρ ἐστιν ἰσότυπος ἐν ἑαυτῷ δεικνὺς τὸν πατέρα Τάγματα Τίς ξένος, ὦ ναυηγέ Τὸ πῦρ Θεὸν ὑπειλήφασιν ῞Ιππασος Τὸ πολύτροπον Τὸ τῆς γνώσεως ἀγαθόν Τὸν πλοῦτον τῆς ἀγαθότητος Τόν τε νότον τόντ᾽ εὖρον ὃς ἔσχατα φυκία κινεῖ Τόσσον ἀφαυρότερος μήνας ὅσον ἔξοχος ἄστρων Τῇς ἀρετῆς τὸν πλοῦτον· ἐπεὶ τὸ μὲν ἔμπεδον αἰεί ΤΑΜ Τοὺς λογισμοὺς καθαιρῶν Τοῖς καλοῖς πάντα μετὰ τῆς τοῦ καλοῦ προσθήκης γίνεσθαι Τουτων δὲ οὕτως ἐχόντων ὁμολογητέον ἓν μὲν εἶναι τὸ κατὰ ταὐτὰ εἶδος ἔχον ἀγέννητον καὶ ἀνώλεθρον Τρέπεσθαι δὲ τὰ ἔμπυρα ταῦτα καὶ τὰ ἄλλα ἄστρα, τὸν μὴν ἥλιον ἐκ τῆς μεγάλης θαλάττης Φῶς ἐκ Φῶτος, Θεὸν ἀληθινὸν ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ, γεννηθέντα οὐ ποιηθέντα, ὁμοούσιον τῷ Πατρι, δι᾽ οἷ τὰ πάντα ἐγένετο, τά τε ἐν τῷ οὐρανῷ καὶ τὰ ἐν τῇ γῇ Φαντασία Φειδωλῆς πλείστη δὲ χάρις κατὰ μέτρον ἰούσῆς Φιλόχριστοι Χ᾽ ἁλκυόνες στορεσεῦντι τὰ κύματα, τάν τε θάλασσαν Χαρακτὴρ Χριστοφόνοι Ψαλμὸς τᾥ Δαυὶδ ἐξοδίου σκηνῆς α αἱρετίζειν αἱρετικὸς ἄνθρωπος αἴτιος καὶ ἀρχή αὐτὸ τὸ καλεῖσθαι αὐτὸν Υιον τοῦ Θεοῦ αὐτὸ τὸ πνεῦμα αὐτοαλήθεια αὐτοζωή αλείπτης ατειν βαθμός βεβαιωθῆσαι ἐν τοῖς δόγμασι τοῦ κυρίου καὶ τῶν ἀποστόλων βυσσος γὰρ χείρω μὴ ποιεῖ ἄνθρωπον, πῶς δη τοῦτο βίον ἀνθρώπου χείρω ποιήσειεν γένητος γέννητος γένος γίασμα γύμναστον ἔχων τὸν νοῦν γὼ ζῶ διὰ τὸν πατέρα γώ εἰμι γῆς τ᾽ εὐρυστέρνου γένεσιν, πυθμένας τε θαλάσσης γῦπα δὲ ἄρρενα οὔ φασι γίγνεσθαί ποτε ἀλλὰ θηλείας ἁπάσας γαθὴ κουροτρόφος γαθότης γγαρευόμενος γεμόνι Σεβαστείας γεμών γενόμενον καὶ φθαρτόν γενεά γενητός γενητός, ἀγένητος γεννήτως καὶ ἀνάρχως ὑφεστῶσα γεννησία γεννητὸς καὶ ἀγέννητος, ἐν ἀνθρ γεννητός γεννητός, γεννητός, ἀγέννητος γεννητοῖς γεννητοις γευών γεωμετρίαν δὲ καὶ κάλλη σχημάτων καὶ ὡραίας πλάσεις αὐτῶν ἄνευ τέχνης τε καὶ κανόνων καὶ τοῦ καλουμένου ὑπὸ τῶν σοφῶν διαβήτου, τὸ κάλλιστον σχημάτων ἑξαγωνόν τε καὶ ἑξάπλευρον καὶ ἰσογώνιον ἀποδείκνυνται αἱ μέλιτται γιάσαι και ἀναδεῖξαι τὸν μὲν ἄρτον τοῦτον αὐτὸ τὸ τίμιον σῶμα τοῦ κυρίου γιάσμασι γλῶττα μὴ προτρεχέτω τοῦ νοῦ γλαῦκἠ ᾽Αθήναζε γνῶθι σεαυτόν γρῖφος γριπίζειν γριτή γσάμενος γυναικὸς φυλακή δὲ ὅθεν ἂν κάλλιστα ἕκαστον γένοιτο· οἷον καὶ μαθήσεως, οὐκ ἀπὸ τοῦ πρώτου καὶ τῆς τοῦ πράγματος ἀρχῆς ἐνίοτε ἀρκτέον, ἀλλ᾽ ὅθεν ρᾷστ᾽ ἂν μάθοι, ἡ δὲ, ὅθεν πρῶτον γινεται ἐνυπάρχοντος· οἷον ὡς πλοίου τρόπις, καὶ οἰκίας θεμέλιος δὲ ὑπόστασις οὐσία ἐστὶ καὶ οὐδὲν ἀλλὸ σημαινόμενον ἔχει ἢ αὐτὸ τὸ ὄν δὶς κράμβη θάνατος δίαυλος δόγμα δόγματα δόκησις δόξασά σε δύναμις δύο ἄναρχοι δύσκολα τὰ καλά δῶρον δακρύσας ἐπίκηρον εὸν βίον· οὐδὲ γὰρ αὐτὸς δατι ἑαυτοὺς ἐγκρύπτομεν δεινότερον οὐδὲν ἄλλο μητρυιᾶς κακόν δελφότης δελφῶν δελφούς δη ἐκρίθη δη γὰρ ποτ᾽ ἐγὼ γενόμην κούρητε κόρος τε, δηλοῖ τόν τε Χρίσαντα Θεὸν καὶ τὸν Χρισθέντα Υἱ& 232·ν καὶ τὸ Χρίσμα τὸ Πνεῦμα διὰ τῶν ἀλλοτρίων διὰ τοῦ π διά διάβολος διόν διόπερ τῶν μὲν ἰχθύων οὐδεὶς ἔχει πνεύμονα ἀλλ᾽ ἀντὶ τούτου βράγχια καθάπερ εἴρηται ἐν τοῖς περὶ ἀναπνοῆς· ὕδατι γᾶρ ποιεῖται τὴν κατάψυξιν, τὰ δ᾽ ἀναπνέοντα ἔχει πνεύμονα ἀναπνεῖ δὲ τὰ πεζὰ πάντα δι᾽ ὅ δι᾽ ὅν δι᾽ οὖ δι᾽ οὗ δι᾽ οὗ τὰ πάντα διαβολος διακόσμησις διακομίσαι διακονῆσαι διαμονή διαφορα διδαγμάτων διοίκησις διος δολεσχία δράκων ὁ τῷ μαράθρω τὸν ὀφθαλμὸν ἀμβλυώπτοντα λεπτύνων καὶ διαχαράττων δρεπανίς δυνάμεις εἰ εἰ ἀγέννητος ὁ πατὴρ γεννητὸς δὲ ὁ υἱ& 232·ς, οὐ τῆς αὐτῆς οὐσιας εἰ καλῶς ἐ& 176·ρηται τὸ λάθε βιώσας εἰ σῶμα δοῦλον, ἀλλ᾽ ὁ νοῦς ἐλεύθερος εἰκὼν τοῦ Θεοῦ εἰκών εἰς τὸ πρόσωπον εἰς τὸν καταῤ& 191·άκτην ὁς ἦν ἐν πύλῃ. Καταῤ& 191·άκτης τῶν πυλῶν εἴπερ κατὰ τὸ παράδειγμα δεδημιουργημένος ἔσται, τὸ γὰρ περιέχον πάντα ὁπόσα νοητὰ ζῶα, μεθ᾽ ἑτέρον δεύτερον οὐκ ἄν ποτ᾽ εἴη εἵλκυσα πνεῦμα εἶδος εἶδος δὲ λέγω τὸ τί ἦν εἶναι ἑκάστον, καὶ τὴν πρώτην οὐσίαν εἶπεν εἷς ὅδε μονογενὴς οὐρανὸς γεγονὼς ἔστι τε καὶ ἔσται εἷς καὶ ἀ& 188·διος εὐλογῆσαι καὶ ἁγιάσαι καὶ ἀναδεῖξαι εὗρεν ἐπ᾽ αἰγιαλοῖς, χῶσε δὲ τῷδε τάφῳ ει τις ἐπίσκοπος ἢ εις τὸν θεόν εις το θεῖον πνεῦμα τὸ ἅγιον εν ᾧ ερατεί& 251· ερατεῖον ερατικὸν τάγμα ερατικοὺς, ἢ κληρικοὺς ἢ λαικοὺς ερεύς ερεῦσι εροῦ ταγματος ερωμένους εσσε, σίε χορπορε χαρερε Χιχερο ομνεσ ποστ Πλατονεμ πηιλοσοπηοσ ηοχ δογμα περηιβετ τενυισσε, Αχαδ. Θυͅστ. ι. 7, ‘σεδ συβ̓εχταμ πυταντ ομνιβυσ σινε υλλα σπεχιε, ατθυε χαρεντεμ ομνι ιλλα θυαλιτατε ματεριαμ θυανδαμ εξ θυα ομνια εξπρεσσα ατθυε εφφεχτα σιντ.’ Σεδ ̓αμ διυ αντε Πλατονεμ Πψτηαγορͅορυμ μυλτι ει αδδιχτι φυερυντ, θυοδ εξ ετοῦ ποιεῖται σημεῖον ὁ ῎Αρατος ε'ν ζῶα ζωή ζωογονία ζωογονεῖν θάνατος δέ γε καὶ ζωὴ δόξα καὶ ἀδοξία, πόνος καὶ ἡδονὴ, πλοῦτος καὶ πενία, πάντα ταῦτα ἐπίσης συμβαίνει ἀνθρώπων τοῖς τε ἀγαθοῖς καὶ τοῖς κακοῖς, οὔτε καλὰ ὄντα οὔτε αἰσχρά· οὐτ᾽ ἀρ᾽ ἀγαθὰ οὔτε κακά ἐστι θέω θᾶσσον ἀνηνέγκαντο.᾽ θαλῆς καὶ οἱ Στωϊκοὶ καὶ οἱ ἀπ᾽ αὐτῶν σφαιροειδῆ τὴν γῆν. ᾽Αναξίμανδρος λίθῳ κίονι τὴν γῆν προσφερῆ τῶν επιπέδων. ᾽Αναξιμένης, τραπεζοειδῆ. Λεύκιππος, τυμπανοειδῆ. Δημόκριτος, δισκοειδῆ μὲν τῷ πλάτει, κοίλην δὲ τὸ μέσον θεάομαι θεία φύσις θεός θεότητα οὐ θνητότητα θεν προῆλθεν θεολογία θεοφόρος θλίβειν καὶ κατέχειν δυνάμενος, παλαιστικός· ὁ δὲ ὦσαι τῇ πληγῇ, πυστικός· ὁ δὲ ἀμφοτέροις τούτοις, παγκρατιαστικός θλητὴς θυσιαστήρια ιών ιρεσις κ κ τῆς ἑτοιμασίας τοῦ ἐφ᾽ ἡμῖν κ τῆς ματαιότητος καὶ κενῆς ἀπάτης κάμπην κάμπτω κάμψαι διαύλον θάτερον κῶλον πάλιν κάτοπτρον κήουγμα κήρυγμα κήρυγυα κήρυξ, ὅσοι ἐν μετανοί& 139· ἀπέλθετε πάντες κόσμος κόσμων κύβοι κύριον τὸν θεόν σου φοβηθήσῃ κύριος ἔκτισέ με ἀρχὴν ὁδῶν αὐτοῦ εἰς ἔργα αὐτοῦ καὶ ἐνανθρωπήσαντα [σταυρωθέντα τε ὑπὲρ ημῶν ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου, καὶ], παθόντα [καὶ ταφέντα], καί ἀναστάντα τῇ τρίτῃ ἡμέρα [κατὰ τὰς γραφὰς καὶ], ἀνελθόντα εἰς τοὺς οὐρανοὺς. [καὶ καθεζόμενον ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός.] καὶ ὁ ἀνιστάμενος ἄρχειν ἐθνῶν καὶ ῾Ηράκλειτος καὶ εἰς ἕνα Κύριον Ιησοῦν Χριστόν, τὸν υἱ& 232·ν τοῦ Θεοῦ [τὸν μονογενῆ] γεννηθέντα ἐκ τοῦ Πατρὸς μονογενῆ. [τὸν ἐκ τοῦ Πατρὸς γεννηθέντα πρὸ πάντων τών αἰ& 240·νων.] καὶ θηρεύει τοὺς ἰχθῦς τὸ χρῶμα μεταβάλλων καὶ ποιῶν ὅμοιον οἷς δη πλησιάζῃ λίθοις καὶ μέντοι καὶ ταῖς ἐκδήμοις στρατιαῖς ἕπονται γῦπες καὶ μάλα γε μαντικῶς ὅτι εἰς πόλεμον χωροῦσιν εἰδότες καὶ ὅτι μάχη πᾶσα ἐργάζεται νεκροὺς καὶ τοῦτο ἐγνωκότες καὶ σὺν αὐτῷ καὶ τὸν ὅλον κόσμον, διεκόσμησε μία ἡ διὰ πάντων διήκουσα δύναμις καὶ τρίτον τοῦτο ποιήσαντες καί εἰς τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον. [τὸ Κύριον καὶ τὸ ζωοποιὸν τὸ ἐκ τοῦ Πατρὸς ἐκπορευόμενον, τὸ σὺν Πατρὶ καὶ Υἱ& 254· συμπροσκυνούμενον καὶ συνδοξαζόμενον, τὸ λαλῆσαν διὰ τῶν προφητῶν· εἰς μίαν ἁγίαν καθολικὴν καὶ ἀποστολικὴν ἐκκλησίαν, ὁμολογοῦμεν ἓν βάπτισμα εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, προσδοκῶμεν ἀνάστασιν νεκρῶν, καὶ ζωὴν τοῦ μέλλοντος αἰ& 242·νος. ᾽Αμὴν.] καί πάλιν ἐρχόμενον [μετὰ δόξης] κρῖναι ζῶντας καὶ νεκρούς· [οὗ τῆς βασιλείας οὐκ ἔσται τέλος·] καί τίς εἰπε τῶν παρόντων ἀκούσας καίτινες οὐκ ὠ& 129· γράφουσιν, ἀλλὰ ἵνα τοὺς ἀποκειμένους καρποὺς ὅταν εὐρῶτα συνάγοντας αἴσθωνται καὶ φοβηθῶσι φθορὰν καὶ σῆψιν ἀναφερόντων, ὑπερβάλλει δὲ πᾶσαν ἐπινοιαν συνέσεως ἡ τοῦ πυροῦ τῆς βλαστήσεως προκατάληψις καύσωνα καθὸ πατήρ καθ᾽ ὅ καθαιρεθήσεται κακόν καλόν καλός καλον μὲν οὖν ἐστιν ὃ ἂν δ᾽ αὑτὸ αἱρετὸν ὂν ἐπαινετὸν ᾖ, ὃ ἂν ἀγαθὸν ὂν ἡδὺ ᾖ ὅτι ἀγαθόν κανονικῶν κατὰ πάντα ὅμοιος κατάληπτος καταῤ& 191·άκτης καταγαγών καταγελῶν τὸ ᾽Ιουδαιων καὶ Χριστιανῶν γενος κατακονδυλίζω καταλίπῃ καταξαίνω κατεξάνθη κατοπτριζόμενοι κγονος κδικούμενον κεῖνος κεῖνος μαρτυρήσει περὶ ἐμοῦ κενὴ καὶ ματαία κενόν κενη κηρύγματα κηρύματα κθεσις κθεσις τῆς πίστεως κοίλης μύρμηκες ὀχῆς ἐξ ὤεα πάντα κοινόβιον κοινον ἡ οὐσια· κοινὸν το ἄναρχον κολαφίζω κολοβός κολοιὸς ποτὶ κολοιόν κουε πολλὰ λάλει δ᾽ ὀλίνα κουροτρόφος κπορεύεται κράμβην κρίοτη κραιπνόν τοι σοφίη γίγνεται εὐτροπίης κραταιᾷ κροώμενος κροῦμα κρυφαί& 139· κτήσατο κτήσω κτίσμα κτῆμα κτισε κτιστός, ἄκτιστος κτοῦ κρασπέδου τὸ πᾶν ὕφασμα λάθε βιώσας λέγουσι γὰρ οἱ Στωϊκοὶ τὸν μὲν οὐρανὸν κυρίως πόλιν τὰ δὲ ἐπὶ γῆς ἐνταῦθα οὐκ ἔτι πόλεις, λέγεσθαι γὰρ, οὐκ εἶναι δέ λίγων δέ ἐστι χρεία ἢ ἑνός λόγια λόγος ἀσκητικός λόγος ἐνδιάθετος λόγος περὶ ἀσκήσεως, πῶς δει κοσμἑισθαι τὸν μοναχόν λύεται ἑκάστη δύναμις ἀλογος εἰς τὴν ὅλην ζωὴν τοῦ πάντος λύτρον λύω λαμπήνη λαμπήνικος λαμπηνῶν λεγόντων αὐτὸ μὴ μόνον κτίσμα, ἀλλὰ καὶ τῶν λειτουργικῶν πνευμάτων ἓν αὐτὸ εἶναι λεξιτήριον λευθέρα λευθέραν λη λη, ὕλ λλ᾽ λογίοις λογος πορφορικός μ μάλιστα δοκεῖ εἶναι οὐσία τὸ ὑποκείμενον τὸ πρῶτον μέθεξις μέρα μέσως μέτρῳ χρῶ μέχρι νῦν μὴ ἐξηγητικὸς ἀλλὰ φιλόπευστος μίξις μόν μόνοις ὀφθαλμοῖς μόνον ὀρθόν ἐστι τῶν ζῴων ὁ ἄνθρωπος μόνος ὁ πατὴρ ἀγέννητος μόνος ὁ υἱ& 232·ς γεννητός μώλωψ μῆλον μῖν μακαρίζομέν σε τέττιξ μαλθακὸς αἰχμητής μανδραγόρας τους ἀνθρώπους κοιμίζει ματα φθοροποιά ματαία ματαιότης ματαιότης ματαιοτήτων μεγαλωσύνη μελὶ δὲ τὸ πίπτον ἐκ τοῦ ἀ& 153·ρος, και μάλιστα τῶν ἄστρων ἀνατολαῖς, καὶ ὅταν κατασκήφη ἡ ἶρις μεριμνία μετὰ τὴν πρώτην ἐπινέμησιν. ᾽Επινέμησις μετὰ τὸν υἱ& 231·ν μετὰ τῶν ἐν ὑποπτώσει μετὰ τοῦ υἱοῦ μετά μετάνοια μετά, σύν μετ᾽ ὀργῆς μετανοίας μετασχηματίζεσθαι μετασχηματιζειν μηδέ μιλίας μαχράς μμέσως μνήμη μοόυσιον μοιον κατ᾽ οὐσίαν μολογουμένως τῇ φύσει ζῆν μοναχός μονογενὴς ὤν μονογενὴς θεός μονοτύπως τον αὐτὸν πατέρα καὶ Υἱ& 232·ν καὶ ἅγιον πνεῦμα μοούσιοι μοούσιον μοούσιος μοουσιοι μορφὴ μορφή μορφος μπεδοκλῆς στερέμνιον εἶναι τὸν οὐρανὸν ἐξ ἀ& 153·ρος συμπαγέντος ὑπὸ πυρὸς κρυσταλλοειδῶς, τὸ πυρῶδες καὶ ἀερῶδες ἐν ἑκατέρῳ τῶν ἡμισφαιρίων περιέχοντα μυστήριον μφίκομοι καὶ δασεῖς μψυχα μψυχον ὄργανον ν ν ἀρχᾐ ν ἄλλοις τισι δυνάμεων ἐνεργήμασι ν Κύροις ν Νύροις ν αἰνίγματι ν δὲ τὰ τείρεα πάντα τά τ᾽ οὐρανὸς ἐστεφάνωται ν κεφαλαί& 251· ἔκτισεν ν οὐρανῷ ἴσως παράδειγμα (τῆς πόλεως) ἀνάκειται τῷ βουλομένῳ ὁρᾷν καὶ ὁρῶντι ἑαυτὸν κατοικίζειν ν ποτὲ ὅτε οὐκ ἦν ν ποτε ὅτε οὐκ ἦν ν πρόσωπον ν πρᾶγμα πολύπροσωπον ν τὴν ἀπὸ χρόνον νοῇς ἀρχὴν καὶ ἄναρχος ὁ υἱ& 232·ς, οὐκ ἄρχεται γὰρ ἀπὸ χρόνου ὁ χρόνων δεσπότης ν τῆ πολιτεὶ& 139· καμάτους ν τῇ οἰκί& 139· τοῦ πατρός μου ν τοῦς γενητοῖς νάδειξις νάλογον οὖσα τῷ τῶν ἄστρων στοιχεί& 251· νάρχως νάσσω νάστασις νέκρωσις νέργεια νέργημα νόμοιοι πάμπαν ἀλλήλων νῦν νῦν δέ μοι δοκεῖ λέγεσθαι ὅτι τοῦτο οὐκ ἄν ποτε γένοιτο. Καὶ ὁ Σωκράτης ναίτιος ναίω ναός ναδείκνυσθαι ναδεῖξαι, ἀποφαίνειν ναδειξαι ναξιμένης δὲ καὶ ᾽Αναξάγο ρας καὶ Δημόκριτος τὸ πλάτος αἴτιον εἶναί φασι τοῦ μένειν αὐτήν· οὐ γὰρ τέμνειν ἀλλ᾽ ἐπιπωματίζειν ναρχία ἀπὸ φιλαρχίας ναρχος ναστός νδράποδον νδρα νεικονιζομένην νειροπολεὶ ἵππους νειροπολεῖ καὶ καθεύδων ἱππικήν νεσάν με πάντες ἄγγελοί μου νεφύσησεν εἰς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ νθρωπον Θεόν νιζομένην ννομος νοθεί& 139· νπλήκτοις, ἐνπλέκτοις, ἀπλήκτοις, ἀπράκτοις νσαρκον οἰκονομίαν, ντὸς ὑμῶν ντεθραμμένων ντελέχεια ντετριμμένων ντρίβομαι ντριβής νυμφαγωγός νυπόστατα νυπότακτος νωσις ξ ἐμοῦ ξ ἰσχύος ἧς χορηγεί ὁ θεός ξ αἰνιγμάτων ξ αὐτοῦ ξ οἰκονομίας ξ οὗ ξιώματι ξιτήριον ξιτήριον δῶρον ξοδευόντων ξοδευθείς ξομολογούμενος ξομολογουμένη ξω ὄντες ξω μὲν ὄντες τῆς ᾽Εκκλησιας εἰργονται τῆς κοινωνίας τοῦ ἀγαθοῦ ξω μὲν ὄντες, τῆς κοινωνίας εἴργονται οἰ ἐν ῞Ελλησι τὰ αὐτοῖς ἀρεστὰ δογματίσαντες ἐκ παντὸς τῷ ενὶ ὀνόματι φιλοσοφίας προσαγορεύοντα, καίπερ τῶν δογμάτων ἐναντίων ὄντων οἰ ἐν μετανοιᾳ ὄντες οἰκείωσιν πρὸς τὸν Θεόν οἰκεῖοι τοῦ Θεοῦ οἰκετῶν προστασιαι οἰκονομ οἰκονομία οἰκονομίαν οἰκονομῆσαι οἰκονομεῖ οἰκονομικήν οἰκονομικῶς οἰμος οἱ δὲ διαλεκτικοί φασι τὸν κύνα τῷ διὰ πλειόνων διεζευγμένῳ χρώμενον ἐν τοῖς πολυσχιδέσιν ἀτραποῖς συλλογίζεσθαι πρὸς ἑαυτὸν ἤτοι τήνδε τὸ θηρίον ὥρμηκεν ἢ τήνδε ἢ τήνδε· ἀλλὰ μὴν οὔτε τήνδε οὔτε τήνδε, τήνδε λοιπὸν ἄρα οἱ καλῶς διακονησαντες βαθμὸν ἑαυτοῖς καλὸν περιποιοῦνται οἱ ποτάμιοι ἵπποι οἱ φυσικοὶ οἷον ἐν χειμῶνι κονιορτοῦ καὶ ζάλὴς ὑπὸ πνεύματος φερομένου ὑπὸ τειχίον ἀποστάς οὐ γὰρ σέβεις τιμάς γε τὰς θεῶν πατῶν οὐ γὰρ τραπεὶς οἰκεῖον ὑπεστήσατο σῶμα, ὅπερ, παχυνθείσης αὐτῷ τῆς θεϊκῆς φύσεως, ὑπέστη οὐ γάρ τι νῦν γε καχθὲς, ἀλλ᾽ ἀεί ποτε ζῆ ταῦτα κοὐδεὶς οἶδεν ἐξ ὅτου ᾽φάνη οὐ δὲ τὸν πατέρα τὶς ἐπιγνώσκει εἰ μὴ ὁ Υἱ& 231·ς οὐ πόλεμόν γε ἐπαγγέλλεις, ὦ Κλεινία οὐ ταυτὸν τῷ ὑποκειμένῷ οὐ τραπείς οὐδὲ ὁ υιἰος οὐδεὶς οἶδε τὸν πατέρα εἰ μὴ ὁ Υἱ& 231·ς οὐκ ἁπλως πληγὴ αέρος ἐστὶν ἡ φωνή· πλήττει γὰρ τὸν ἀερα καὶ δάκτυλος παραγόμενος, καὶ οὐδέπω ποιεῖ φωνήν· ἀλλ᾽ ἡ πόση πληγὴ, καὶ σφοδρὰ, καὶ τόση δὲ ὥστε ἀκουστὴν γενέσθαι οὐκ ἐννοεῖς τὸ διαφέρον τοῦ τι νῦν λεγομένου καί τοῦ τότε· τότε· μὲν γὰρ ἐλέγετο ἐκ τοῦ ἐναντίου πράγματος τὸ ἐναντίον πρᾶγμα γίγνεσθαι, νῦν δὲ ὅτι αὐτὸ τὸ ἐναντίον ἑαυτῷ ἐναντίον οὐκ ἄν ποτε γένοιτο, οὔτε τὸ ἐν ἡμῖν οὔτε τὸ ἐν φύσει· τότε μὲν γὰρ περὶ τῶν ἐχόντων τῶν ἐναντίων ἐλέγομεν, ἐπονομάζοντες αὐτὰ τῇ ἐκείνων ἐπωνυμί& 139·, νῦν δὲ περὶ ἐκείνων αὐτῶν ὧν ἐνόντων, ἔχει τὴν ἐπωνυμίαν τὰ ὀνομαζόμενα, αὐτὰ δ᾽ ἐκείνα οὐκ ἄν ποτέ φαμεν ἐθεγῆσαι γένεσιν ἀλλήλων δέξασθαι οὐρανός οὐρανῷ ἐστήριξε κάρη καὶ ἐπὶ χθονὶ βαίνει οὐσία οὐσίαι οὐσίας οὐσια οὐ, οὗτοι δε (ίχθύες) καὶ ὀνόματα ἔχουσι καὶ ἔρχονται καλούμενοι οιθεν ἄλλου ἄπ᾽ ἄλλο. οικονομία οργησία ουδεὶς ᾽Οδυσσεύς ουσία ουστοιχία πάνδημοι πᾶσι γίγνονται πάντα ἰδὼν Διὸς ὀφθαλμὸς καὶ πάντα νοήσας πάντα δὲ τὰ γιγνόμενα ὑπό τέ τινος γίγνεται, καὶ ἔκ τινος, καὶ τί πάντη γὰρ καθαρῇ κε μάλ᾽ εὔδια τεκμήραιο, πάντα δ᾽ ἐρευθομένῃ δοκέειν ἀνέμοιο κελεύθους, ἄλλοθι δ᾽ ἄλλο μελαινομένῃ δοκέειν ὑετοῖο πάσης μὲν ουν ψυχῆς δύναμις ἑτέρον σώματος ἐ& 231·ικε κεκοινωνηκέναι καὶ θειοτέρου τῶν καλουμένων στοιχείων· ὡς δὲ διαφέρουσι τιμιότητι αἱ ψυχαὶ καὶ ἀτιμί& 139· ἀλλήλων οὕτω καὶ ἡ τοιαύτη διαφέρει φύσις πὲρ τὰ ἐσκαμμένα πηδᾶν πὲρ τῆς ὀγδόης πὲρ τῆς παροικίας τῶν καθ᾽ ἡμᾶς μερῶν πὶ τῇ ἀναδείξει πὶ τῇ ἀναδειξει πὶ τοῖς οἱκονομηθεῖσιν πίκηρος πὸ γενέσεως μέχρι τοῦ σημείου τὴν ἀνθρωπότητα διατρέχων πό πόκρυφος πόρρητα πόστασις πότερα τῶν ζ πότερα τῶν ζ. κ.τ.λ πότερον ὀ& 202·ν ὀρθῶς ἕνα ουρανὸυ προειρήκαμεν πότ. τῶν. ζ. κ.τ.λ. χελῶναι μὲν ὀρίγανον, γαλαῖ δὲ πήγανον, ὅταν ὄφεως φάγωσιν, ἐπεσθίουσαι πᾶν μέτρον ἄριστον π᾽ ἐμοῦ π᾽ αὐτῶν τῶν λογίων τοῦ πνεύματος πῦρ παλῶς πανταχοῦ διετέλεσε κρατῶν παρὰ παρὰ τῷ πατρί παράγων παράκλητον παράκλητος παράλλακτος παρίθμησις παρ᾽ ῷ οὐκ ἔνι παραλλαγή παραγωγὴ παραγωγὴ ἀπὸ τοῦ μὴ ὄντος εἰς τὸ εἶναι παραγωγή παραλλάκτως παραλλάκτως ἔχει παρανομία παραπέμποντες. παρασυναγωγάς παρασυναγωγή παρξις παροικία παροιμία παροιμίαι πατοῦσιν αὐτήν πατρίδα μὲν τὸν οὐράνιον χῶρον ἐν ᾧ πολιτεύονται ξένον δὲ τὸν περίγειον ἐν ᾧ παρῴκησαν νομίζουσαι πατρίς παχυλῶς καὶ ἐν τύπῳ παχυνθείσης πεύχην πεδαρτᾶν πειδὴ γὰρ ἀπὸ τοῦ πατρὸς ἡ ἀρχὴ τῷ υἱ& 254·, κατὰ τοῦτο μείζων ὁ πατὴρ ὡς αἴτιος καὶ ἀρχή πειρία κόσμων πελαργὸς πελαργός πελαργᾶν περὶ ἀρεσκ περὶ Θείων ᾽Ονομάτων περὶ Μοναρχίας, ἢ περὶ τοῦ μὴ εἶναι τὸν θεὸν ποιητὴν κακῶν περὶ δὲ τῆς τῶν ἐχινων αἰσθήσεως συμβέβηκε πολλαχοῦ τεθεωρῆσθαι ὅτι μεταβαλλόντων βορέων καὶ νότων οἱ μὲν ἐν τῇ γῇ τὰς ὀπὰς αὑτῶν μεταμείβουσι οἱ δ᾽ ἐν ταῖς οἰκιαις τρεφόμενοι μεταβάλλουσι πρὸς τοὺς τοίχους περὶ εὐχαριστίας περὶ πίστεως περὶ τῆς τῶν παλαιῶν ἀνδρῶν πολυπαιδίας περὶ τῶν ἀρέσκ περὶ τῶν ἀρεσκ περὶ τῶν ἀρεσκόντῶν τοῖς φιλοσόφοις περωτήσεις καἰ ἀποκρίσεις πηγὴ θεοτήτος πηρέτης πηρεσία πι ταῖς σύναξεσι καὶ τῇ κοινωνί& 139· τῶν πνευματικῶν χαρισμάτων. πιβλέποντας πιδάνεια πιεικής πινέμησις πιστήμης πιστασία πιστεύομεν εἰς ἕνα Θεὸν Πατέρα παντοκράτορα, πάντων ὁρατῶν τε καὶ ἀοράτων ποιητήν· [ποιητὴν οὐρανοῦ καὶ γῆς ὁρατῶν τε πάντων καὶ ἀοράτων·] πιστολῆς πιτίμια πιτιμίοις ἐσωφρονίζοντο πιτρέποντας πλῶς πλαστος πνεύματα πνεύματος πάθους πνεῦμα πνεῦμα ἡγεμονικόν πνεῦμα καὶ ἔμψυχον καὶ γόνιμον οὐσίαν πνευματος πο πρεσβυτέρων ἕως διακόνων ποίημα ποίησε δύνα μιν ποίησις ποί& 251· λόγῳ πούλυπου ὀργὴν ἴσχε πολυπλόκου, ὃς ποτὶ πέτρῃ ποιεῖν ποιησεν ποιητὴς τῶν αἰ& 240·νων ποικιλη διακόσμησις ποκτείνας καΐν πολύσῃ πολύτροποι πολιᾶς πολιτείας πολλὰς μεταλαμβάνων χρόας ὥσπερ τὰ τῶν πετρῶν εἱ πολύποδες αἷς ἃν ὁμιλήσωσι πολλοὺς ἢ ἀπείρους λέγειν ἦν ὀρθότερον πολυώνυμον πολ. παραγγ ποπίπτοντες ποπτῶσις ποστάσεις ποστῆναι ποστασεως καὶ οὐσίας ποτάσσω ποτεταγμένος ποτ. τῶν. ζ. κ.τ.λ ποτ. των ζ.φρ. κ.τ.λ πουργός ποφαίνειν σῶμα χριστοῦ πρέπουσιν ἑαυτῆ κοσμίοις κεκοσμημένη πρὸς ἐλευθέραν πρὸς Θεν, οὐκ ἐν τοῖς πρόσθεν ἡμῖν λόγοις αὐτὸ τὸ ἐναντίον τῶν νυνὶ λεγομένων ὡμολογεῖτο, ἐκ τοῦ ἐλάττονος τὸ μεῖζον γίγνεσθαι, καὶ ἐκ τοῦ μείζονος τὸ ἔλαττον, καὶ ἀτεχνῶς αὕτη εἶναι ἡ γένεσις τοῖς ἐναντίοις ἐκ τῶν ἐναντίων πρὸς θεωρίαν δυσέφικτον πρόσεχε σεαυτῷ πρόσωπα πρόσωπον πρᾶγμα δυσγρίπιστον. γριπίζω πρᾷος πρῶτα μὲν ἀρχαίου χάεος μεγαλήφατον ὕμνον, πρῶτα τῶν ζώων τὰ δένδρα ἐκ γῆς ἀναδῦναί φησι, πρὶν τὸν ἥλιον περιαπλωθῆναι καὶ πρὶν ἡμέραν καὶ νύκτα διακριθῆναι πραότης πρεσβύτατόν τε καὶ αὐτοτελῆ πολ μητιν ῎Ερωτα πρεσβύτερος ἢ διάκονος ἢ ἐκ τοῦ ἱεραρικοῦ καταλόγον προέκοπτε προδιαμάρτοιμεν προδιαρπασθῶμεν προκαταρκτικὴ αἰτία ἡ εἱμαρμένη προκαταρκτική προκαταρκτικὸν γάρ ἐστι τῆς συναφείας τὸ ὄνομα προκοπή προοίμιον περὶ κρίματος Θεοῦ προπομπαὶ προπομπαὶ τῶν ἐξοδευόντων προσώπων προσαγωγή προσκλαίοντες προσκυνήσεις προσυφαίνομενα προϊσταμένους πτωχῶν πυρός πω Θεὸς, ἐν θανάτῳ ζωὴ ἀληθινή ράω ρᾶν ργανον ργανον δὲ λόγον Θεοῦ δι᾽ οὗ κατεσκευάσθη ρημιτης ρθὴν πίστιν ἔχουσα φιλοχρίστοιο μενοινῆς ριστερός ροι κατ᾽ ἐπιτομήν ρος ρρύπων ἐσωκράτων ρσενα πάντ᾽ ἀλέεινε συνείσακτον δὲ μάλιστα ρχὴ δὲ ἀγένητόν ρχὴ μὲν οὖν πατρὸς οὐδεμία, ἀρχὴ δὲ τοῦ υἱοῦ ὁ πατήρ ρχή ρχαὶ ρχαι ρχη γὰρ υἱοῦ πατὴρ ὡς αἴτιος ρχικάς ς σήμειον σόν σὺν ἡμῖν σύγχυτος σύν σώματον σαυτὸν ἐπαινεῖς σαφῶς δὴ τὸν ὅλον κόσμον (῞Ελληνες) λέγουσιν εἶναι θεόν, Στωικοὶ μὲν τὸν πρῶτον. οἰ δ᾽ ἀπὸ Πλάτωνος τὸν δεύτερον, τινὲς δ᾽ αὐτῶν τὸν τρίτον σελήνιασμός σημεῖον σκαῖος σκεῦος σκητὴς σκηταί σκητικόν σκητικαὶ διατάξεις σκιαγραφία σοῤ& 191·οπία. σοπτρον σοφῷ τε καὶ σοφιστῇ σπερ ἄλλο τι ἐξιτήριον σπερ ἐκ αἰνίγματι σπουδάρχης σπουδαρχίδης σσα τ᾽ ἔφυσεν ἅπαντα, τὰ δ᾽ ἔ στε εἶναι φανερὸν ὅτι ἔστι τι τοιοῦτον ὃ δὴ καὶ καλοῦμεν φύσιν στενούμενος δέδωκεν στερέωμα στερεός στι φωνὴ αὴρ πεπληγμένος. στοιχείων στοιχεῖα στολή στράγαλοι στρακόδερμος στρωτήρ συκοφαντία ἄνδρα ταπεινοῖ συκοφαντία περιδέρει σοφόν συκοφαντία περιφέρει σοφόν συμβεβηκός συμμορίας συμφυής συνάφεια συνέσιν συναναστάντες συνείσακτοι συνεισακτοι συντριμμοῦ τῆς καρδίας συχος, αἰθυί& 219·ς δ᾽ ἶσα θαλασσοπορεῖ σφράγισεν σωματος σωτήοιος τὰ ἠθικά τὰ πάντα ζωογονοῦντος τὰ περὶ γῆν κάλλη τὰ τῆς θεολογίας δόγματα τὰ τοῦ ὁμοουσίου δόγματα τὰν ὕλαν ἄμορφον δὲ καθ' αὐτὰν καὶ ἀχρημάτιστον δεχόμενον δὲ πᾶσαν μορφάν τὰς τιμὰς τοῦ κυρίου τὰς φωνάς τάγμα τάξει τέμενος τέρως ἕχειν τὴν ἀρχὴν ὅτι καὶ λαλῶ ὑμιν τὴν ἄναρχον αὐτῷ παρὰ τοῦ πατρὸς γέννησιν ἀνατί θεντας τὴν πρωτὴν τῶν ᾽Αποστολῶν κατειληφέναι την διαδοχήν τήνδε τῆς καθέδρας τιμήν τί πρῶτον ἐκίνησε τίθημι τὸ ἀμετάβολον τὸ ἀνόμοιον τὸ ἐξ οὗ γίνεταί τι τὸ ἐπιεικές τὸ ἐφ᾽ ἡμῖν τὸ ἴδιον ὄνομα τοῦ ἀνάρχως γεννηθέντος, υὶ& 231·ς τὸ ὁμοούσιον τὸ ὄν τὸ ὑποκείμενον τὸ γὰρ φρόνημα τῆς σαρκὸς θάνατο τὸ δὲ ἐξ οὗ γίγνεται, ἣν λέγομεν ὕλην τὸ δὲ ὑφ᾽ οὗ, τῶν φύσει τι ὄντων τὸ εὐμετάβολον κατωρθωκότας τὸ εὐμετάδοτον τὸ κύριον καὶ τὸ Ζωοποιὸν τὸ ἐκ τοῦ πατρὸς ἐκπορευόμενον τὸ κύριον τὸ ζωοποιόν τὸ κατὰ φύσιν ἄρχον τὸ οὗ ἕνεκα τὸ περπερεύεσθαι τὸ πνεῦμα τὸ σαρκικὸν φρόνημα τὸ σωτήριον βάπτισυα τὸ τί ἦν εἶναι τὸ τίνος ἕνεκα τὸ τίνων ὄντων ἀνάγκη τοῦτ᾽ εἶναι τὸ τοῦ Δημοσθένους ὅτι νῦν οὐκ ἔστι Δημοσθένης ἀλλὰ καὶ θεσμοθέτης ἢ χορηγὸς ἢ στεφανηφόρος τὸν ἀ& 153·ρα τὸν κάτωθεν, ὅπερ φαίνεται τὰ πλάτος ἔχοντα τῶν σωματων ποιεῖν τὸν δι᾽ ἡμᾶς τοὺς ἀνθρωποὺς καὶ διὰ τὴν ἡμέτεραν σωτηρίαν, κατελθόντα [ἐκ τῶν οὐρανῶν] καὶ σαρκωθέντα. [ἑκ πνεύματος ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς παρθένου.] τὸν διαβάλλοντα τὸν μὲν προσεχεῖς δημιουργὸν εἶναι τὸν υἱ& 232·ν τοῦ Θεοῦ λόγον, καὶ ὡσπερεὶ αὐτουργὸν τοῦ κόσμου, τὸν δὲ πατέρα τοῦ λόγου, τῷ προστεταχέναι τῷ υἱ& 242· ἑαυτοῦ λόγῷ ποιῆσαι τὸν κόσμον, εἶναι πρώτως δημιουργόν τὸν στερεοῦντα τὸ πνεῦμα τόκος τότε ἡμῖν τόυολοι τύπος τύχη τ᾽ ὀλίγη μὲν πρῶτα κορύσσεται, αὐτὰρ ἔπειτα τῆ ἐννοί& 139· τῶν ἀνθρωπίνων τῆ ὀικονομί& 139· τῆς καθ᾽ ἑαυτὴν ζωῆς τῆς ἑτοιμασίας αὐτοῦ τῆς αὐτῆς τῆς διαβολῆς τῇ προσομιλήσει τοῖος ἰδεῖν ἐφάνη τῶν ἀποσχισάντων, ὡς ἔτι ἐκ τῆς ἐκκλησίας ὄντων τῶν ἑτεροδιδασκαλούντων τῶν κανονικῶν τῶν κρατούντων τῶν λογίων τῶς ἐν τῇ Εκκλησί& 139· πεφυλαγμένων δογμάτων καὶ κηρυγμάτων τῷ ὑποκειμένῳ τῷ αὐτῷ, τῷ πνεύματι σωματοποιηθεὶς ἄνθρωπος χαρακτήρ τῷ πνεύματι τοῦ στόματος αὐτοῦ τῷ προεστῶτι. & 233· προεστὼς τῷ στενῶ τῆς προθεσμίας. ἡ προθεσμία τῷ φρονήματι τῆς σαρκός ταν δὲ ἔλθῃ ἐκεῖνος, τὸ πνεῦμα τῆς ἀληθείας ταυτὸν τῷ ὑποκειμένῳ τε ἐγενήθη ἄστρα τε ἐν βαθυῷ τεθεικέναι τετρακτύς την κακίαν καὶ τὰς ἀπ᾽ αὐτῆς πράξεις τι ὁ μὲν θεὸς καὶ πατὴρ συνέχων τὰ πάντα φθάνει εἰς εκαστον τῶν ὄντων μεταδιδοὺς ἑκάστῳ ἀπὸ τοῦ ἰδίου τὸ εἶναι· ὢν γὰρ ἔστιν· ἐλάττων δὲ παρὰ τὸν πατέρα ὁ Υἱ& 232·ς φθάνει ἐπὶ μόνα τὰ λογικά· δεύτερος γάρ ἐστι τοῦ πατρός· ἔτι δὲ ἧττον τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον ἐπὶ μόνους τοὺς ἁγίους διικνούμενον· ὥστε κατὰ τοῦτο μείζων ἡ δύναμις τοῦ Πατρὸς παρὰ τὸν Υἱ& 232·ν καὶ τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον πλείων δὲ ἡ τοῦ Υἱοῦ παρὰ τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον τι δ᾽ ἡ φορὰ τῶν μορίων καὶ ὅλης αὐτῆς ἠ κατὰ φύσιν ἐπἰ τὸ μέσον τοῦ παντός ἐστιν, διὰ τοῦτο γὰρ καὶ τυγχάνει κειμένη νῦν ἐπὶ τοῦ κέντρου τι μὲν οὖν τὸ κύκλῳ κινούμενον οὐκ ἔστιν ἀτελεύτητον οὐδ᾽ ἄπειρον, ἀλλ᾽ ἔχει τέλος, φανερόν τι οὐκ ἔστιν ἐν τῷ θανάτῳ ὁ μνημονεύων σου, ἐν δὲ τῷ ἅδῃ τίς ἐξομολογήσεται σοι τι οὐκ ἔστιν αἰτιος τῶν κακῶν ὁ θεος τιμή τοὺς ἐξομολογμουμένους τοὺς νόμους τοῖς ἀραχνίοις ὁμοίους· και γὰρ ἐκεῖνα ἐ& 129·ν μὲν ἐμπέσῃ τι κοῦφον καὶ ἀσθενὲς στέγειν, ἐ& 129·ν δὲ μεῖζον, διακόψαν οἴχεσθαι τοὺς περιόδους τῶν κύκλων καλουμένων ἐπινεμήσεων τούτῳ τούτοις τούτοις μ᾽ ὁ πεντήκοντα χωρεπισκόποις τοῖς λόγοις πνεύματος ἁγίου τοῦ ἀποστείλαντος τοῦ ὁθεν προῆλθεν τοῦ Πατρὸς ἐκπορεύεται τοῦ Χριστοῦ προσηγορία τοῦ βαθμοῦ τοῦ θεοῦ τοῦ ζωοποιοῦντος πάντα τοῦ καλοῦ τοῦ πλούτου τῆς χρηστότητος τοῦς δὲ λέγοντας, ἦν ποτε ὅτε οὐκ ἦν, καὶ πρὶν γεννηθῆναι οὐκ ἦν, καὶ ὅτι ἐξ οὐκ ὄντων ἐγένετο, ἢ ἐξ ἑτέρας ὑποστάσεως ἢ οὐσίας φάσκοντας εἶναι, ἢ κτιστὸν ἢ τρεπτὸν ἢ ἀλλοιωτὸν τὸν Υἱ& 232·ν τοῦ Θεοῦ, τουτοὺς ἀναθεματίζει ἡ καθολικὴ καὶ ἀποστολικὴ ἐκκλησια. τοῦς τοῦ θεοῦ ἱερωμένους, πρεσβυτέρους καὶ διακόνους τοῦτο οἰκονομεῖ τους ἐν βαθμῷ τουτέστιν ἐκ τῆς οὐσίας τοῦ Πατρός, Θεὸν ἐκ Θεοῦ τρία κάππα κάκιστα τρία μὲν τίκτει, δύο δ᾽ ἔκλεπει, ἓν δ᾽ ἀλεγίζει τρίβων τραπεὶς τραπεζῶν τριβώνιον υἱ& 232·ς, ἐ& 129·ν ὡς αἴτιον τὸν πατέρα λαμβάνῃς, οὐκ ἄναρχος υπ᾽ ὀδόντα υτρωτής φάγος φάντασμα φέλκονται φύραμα φύσις φ᾽ ἡμῖν φ᾽ ἡμῖν μὲν ὑπόληψις, ὁρμὴ, ὄρεξις, ἔκκλισις, καὶ ἑνὶ λόγῳ ὁσα ἡμέτερα ἔργα φ᾽ οὗ φῶς ἱλαρόν φαίνεται φαίνεται μνημονεύσας φαίνεται μνημονεῦσαι φαίνω φαῦσις φαγός φαμὲν δὲ πῦρ καὶ ἀ& 153·ρα καὶ ὕδωρ γίγνεσθαι ἐξ ἀλλήλων καὶ ἕκαστον ἐν ἑκάστῳ ὑπάρχειν τούτων δυνάμει φαντασία φαρμακοὺς μηδαμοῦ εἶναι φεστάναι φεστῶσαν. & 195·πόστασις φη φηγός φιλόπιστος φιλανθρωπία φιλοκρινῶν φοράδων τέλεσυα φρέαντλος φρόνημα τῆς σαρκός φυλοκρινῶν φυραμα φυσικώτατος φωτισμός χάραξ χάριν ἔχειν τοῖς οικονομηθεῖσιν χαρακτὴρ καὶ ἰσότυπος σφραγίς χαρακτήρ χειρόγραφον χειροτονήθη χειροτονητή χθροι χιτῶνας δερματίνους χορηγία χρὴ γὰρ εἰδέναι ὅτι τὸ ἀγένητον, διὰ τοῦ ἑνὸς ν γραφόμενον, τὸ ἄκτιστον ἢ τὸ μὴ γενόμενον σημαίνει, τὸ δὲ ἀγέννητον, διὰ τῶν δύο νν γραφόμενον, δηλοῖ τὸ μὴ γεννηθέν χρόνος δ᾽ οὖν μετ᾽ οὐρανοῦ γέγονεν ἵνα ἅμα γεννηθέντες ἅμα καὶ λυθῶσιν, ἄν ποτε λύσις τις αὐτῶν γἰγνηται καὶ κατὰ τὸ παρὰδειγμα τῆς αἰωνἰας φύσεως ἵν, ὡς ὁμοιότατος αὐτῷ κατὰ δύναμιν ᾖ χριστέμποροι χριστέμπορος χριστεμ πορία χρυσίον πραγματευτικόν χρυσὸν ἀγγείλας ἐπῶν ψευδὲς στόμα ψευδεῖ πεισθείς ψυχὴ λογική ψυχή ψυχα ὄργανα ( (sive Dialogi ) , . κ.τ.λ. . 725 . 731 . .” 1. 2. 3. 4. ; ? F Quæstiones v
Next: German Words and Phrases